اوجالان ساوالان
نام “چهارشنبه سوری” صرف نظر از فارسی بودن کلمۀ چهار، از لحاظ ساخت دستوری تورکی است نه فارسی. در فارسی مضافٌ الیه بعد از کسرۀ اضافه (نقش نمای اضافه) می آید. از این رو اگر چهارشنبه سوری فارسی می بود باید می شد: سورِ چهارشنبه نه چهارشنبه سوری. چهارشنبه سوری طبق قواعد زبان تورکی ساخته شد است مثلِ «یئنی گون بایرامی» که شده “جشنِ نوروز” ، توضیح این که در این کلمه نوروز هم اگر ساخت کلمه فارسی بود باید می شد “روزِ نو” نه نوروز. نوروز ساختی تورکی دارد و معلوم است توسط جاعلان شعوبی زبان دری (تاجیکی) از زبان اصیل تورکی دزدیده و ترجمه شده است (فرهنگستان زبان و ادب پارسی به اندازه چهارده قرن قدمت جعل واژه دارد نه یک قرن!!!). درباره چهارشنبه/ چرشنبه سوری: توضیح این که ابتدا مضافٌ الیه (چهارشنبه/ چرشنبه) آمده است بعد مضاف (سور= جشن) بعد «ی» که در تورکی نشانۀ اضافه است. مشاهده می شود که ساخت دستوری کلمه آشکارا تورکی است نه فارسی. اگر فارسی بود می شد: سور چهارشنبه نه چهارشنبه سوری!
از آنجا که در کشور آزربایجان مثل اغلب کشورهای تورک، چهار چهارشنبۀ آخر سال جشن گرفته می شود (برای عناصر چهارگانۀ باد، آتش، خاک و آب) و نه یک چهارشنبه پیداست که این رسم نیز بازماندۀ فرهنگ و تمدّن پروتوتورک است و از طرف فارسها اخذ شده است که البته هیچ ایرادی ندارد ولی این که یک عدّه بیمار نژادپرست بیایند و به بهانۀ نام ایران (که خود نامی تورکی است) بیایند و همۀ این آیینها را به پارسها منحصر کنند (همان کاری که تلویزیونهای نژادپرست صدای امریکا و بی بی سی پارسی و من و تو1 ، ایران آریایی و پارس تی وی و اندیشه و کانال 1 و همۀ تلویزیونهای سیاسی ماهواره ای فارسی زبان با تمام قوا می کوشند انجام دهند) تنها نشانۀ بیماری نژادپرستی آنهاست وگرنه در جهان بیش از پانزده کشور که اکثر آنها تورک هستند (تورکیه، آزربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، اؤزبکستان، تورکمنستان و جمهوری خودمختار ترکستان شرقی در چین) جشنهای آیینی کهن “یئنی ایل بایرامی” را از بیش از هفت هزار سال پیش انجام میدهند و منحصر دانستن آنها به ایران (و گفتن ایران و اراده کردن فارسستان و…) و افغانستان و تاجیکستان نمود غرض و مرض نژادپرستانه و بیماری پانفارسها است نه چیز دیگر.
رسم سفرۀ «هفت سین» نیز در اصل «یئددی سین» (برکتلردن/ آرتیملاردان یئدیسین: هفت برکت از میان برکتها) و آشکارا تورکی است. و کلمه “سین” را فارسها آن را به اول کلماتی مربوط می دانند که در سفره گذاشته می شود کاملا جعلی و بی اساس است. این کلمه نیز آشکارا تورکی است و با تغییری اندک (افزودن کلمه هفت به جای یئددی تورکی) جعل شده است. بر اساس قاعدۀ زبان تورکی اسم و صفت هرگاه به یک حرف صدادار ختم شود، پسوند سین برمی دارد؛ مثل آتاسین (پدرش)، ایکیسین (دوتایش) و غیره. و برکتلردن یئددیسین که بر سفرۀ یئنی ایل بایرامی می گذاشتند و هنوز هم در تمام کشورهای تورک می گذارند عبارتند از: گؤی برکتی و آیدینلیق (برکت آسمان و روشنایی)، سو برکتی (برکت آب)، یئر برکتی (برکت زمین)، حئیوان برکتی (برکت حیوانی)، آغاج برکتی (برکت درخت و گیاه)، آل وئر برکتی (برکت داد و ستد)، گؤیرمک برکتی (برکت رویش، از سال کهنه به سال نو رسیدن). (برای شرح بیشتر ر.ک. نشریۀ آغری، شمارۀ 152، یکشنبه 25 اسفند 1392، صص 9 و ص14 مقاله های «معمّای سفرۀ هفت سین» از ناصر منظوری و «جشن نوروز و سنّت هفت سین یادگار پارسیان یا ترکان باستان» از وحید ابراهیمی).
