تجاوز جنسی، سلاح جنگی عليه زنان در سودان
دولت سودان برای مقابله با دو گروه مسلح اپوزيسيون که در فوريه و آوريل ۲۰۰۳ اعلام موجوديت کردند به بسيجيان کوچنشين دستور داده است تا به روستاهای دارفور (غرب سودان) حمله کنند. تجاوزگران مردان را میکشند، به زنان تجاوز میکنند و روستاييان را وادار به مهاجرت مینمايند. آنان همچنين خانهها را آتش میزنند و محصولات کشاورزی و دامها را که منبع اصلی درآمد روستاييان هستند، میربايند. نيروهای دولتی از بسيجيان جنجويد که از اين پس همگی يونيوفورم نظامی میپوشند، حمايت به عمل میآورند و آنان را ياری میکنند.
حملات بسيجيان تحت حمايت دولت سودان تاکنون ۱ ميليون و ۲۰۰ هزار نفر را وادار به جابهجايی کرده است. يک ميليون آنان در داخل مرزها وادار به ترک خانه و کاشانه و روستاهای خود شدهاند. آنان مجبور شدند به شهرها و روستاهای بزرگ دارفور بروند. به هزاران زن تجاوز شده، ۳۰ هزار نفر کشته شدند و ۱۷۰ هزار نفر به کشور چاد پناهنده شدند.
در ماه مه ۲۰۰۴، هيئتی از عفو بينالملل به چاد رفت تا اطلاعات بيشتری از تجاوز عليه زنان در دارفور به دست آورد.
عفو بينالملل توانست شهادتهای فراوانی را به همراه نام ۲۵۰ زنی که مورد تجاوز قرار گرفتند، به دست آورد. اين شهادتها به همراه گزارشهای سازمان ملل متحد و روزنامهنگاران مستقل و سازمانهای غيردولتی نشان میدهند که بدونشک تجاوز و ديگر خشونتهای جنسی عليه زنان به شدت در دارفور انجام میشوند.
چند زن پناهجوی سودانی به عفو بينالملل گفتند:«به دستکم ۱۵ زن و دختر جوان در خانههای روستا تجاوز شد. بسيجيان جنجويد آلت تناسلی زنان چندين زن و دختر جوان را خرد کردند تا آنان نتوانند فرار کنند. جنجويدها شش هفت روز در روستا ماندند. پنچ شش مرد يکی پس از ديگری به ما تجاوز کردند. شوهرم نتوانست مرا ببخشد و بيرونم کرد.»
به دخترکان هشت ساله هم در دارفور تجاوز میکنند يا آنان را به برده جنسی تبديل مینمايند. تجاوز جنسی انبوه که کماکان در دارفور ادامه دارد جنايت جنگی و جنايت عليه بشريت هستند، اما جامعه جهانی اقدام جدی برای پايان دادن به آن نکرده است.
تجاوزات جنسی به زنان در دارفور سودان نتيجهی يک کشمکش يا بیانضباطی نظامی نيستند. بر اساس اطلاعاتی که عفو بينالملل به دست آورده است تجاوز و ديگر خشونتهای جنسی به عنوان سلاح جنگی برای تحقير، تنبيه، مهار، ايجاد رعب و وحشت و جابهجايی اجباری زنان استفاده میشوند. استفاده از چنين سلاحی زيرپاگذاشتن آشکار حقوق بينالملل بشری است و جنايت جنگی و جنايت عليه بشريت محسوب میگردد.
رنج و آزاری که زنان متحمل میشوند فرای خشونت فيزيکی است. تجاوز اثرات مخربی بر سلامتی زنان و دختران جوان میگذارد. زنان و دختران جوانی که مورد تجاوز قرار میگيرند تا ابد تحت تأثير آن هستند و به علاوه در حاشيه خانوادهها و جوامع خود قرار میگيرند.
عفو بينالملل میگويد:«جامعه بينالمللی بايد تجاوز جنسی را بيش از اين جدی بگيرد و با قاطعيت عليه آن اقدام کند. پرسنل ماهر بهداشت بايد فوراً به محل رفته و به قربانيان کمک کنند.»
دولت سودان با حمايت از بسيجيان برای حمله بیمجازات، مسئوليتهای قانونی خود را برای حفاظت از مردم زيرپا گذاشته است.
* عفو بينالملل تجاوز جنسی عليه زنان را محکوم میکند و از تمام جناحهای درگير میخواهد که از آن به عنوان اسلحه جنگی استفاده نکنند. عفو بينالملل خواهان استقرار مکانيسمی است تا حفاظت از غيرنظاميان ضمانت شود.
* نيروهای بسيج جنجويد بايد خلع سلاح شوند و بسيجشان منحل گردد. حملات آنان عليه مردم غيرنظامی بايد متوقف شوند.
* يک هيئت بينالمللی تحقيق بايد فوراً تشکيل گردد تا شواهد جنايات جنگی، جنايات عليه بشريت، ديگر تجاوزات به حقوق بينالمللی بشری، تجاوز جنسی عليه زنان و نسلکشی را جمعآوری کند.
* هيئت مذکور بايد کسانی را که به غيرنظاميان حمله کردند و به ويژه به زنان تجاوز نمودند به دادگاهی بکشاند که با رعايت استانداردهای بينالمللی عدالت، پاسخگوی اعمالشان باشند. امنيت قربانيان و شهادتدهندگان بايد تضمين گردد.
